درمان چندوجهی ( زیستی ـ روانی ـ اجتماعی ) سوء مصرف کنندگان هروئین

مقاله حاضر گزارش یک تحقیق تجربی با نمونه مورد پژوهش متشکل از 30 مددجوی مرد معتاد به هروئین است که طی سال 83–82 13 برای درمان دارویی ( متادون ) به مؤسسه تحقیقات ملی اعتیاد ایران مراجعه کرده اند انتخاب شدند. این نمونه آماری با دامنه سنی 23- 34 در دو گروه آزمایش ( 15نفر ) و کنترل ( 15 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند . این نمونه تحت رواندرمانی های گروهی، خانوادگی و انفرادی ) مورد بررسی قرار گرفتند . ابزار این پژوهش یک پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 79 سئوال و چند سیاهه کوتاه بوده است که برای سنجش ویژگی های روانی ـ اجتماعی مددجویان به صورت پس آزمون و پیش آزمون بود به کار رفته است . پایایی ابزار پس از دوبار آزمایی 82/0 محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو شیوه کمی ( آمار توصیفی و آمار استنباطی آزمون آماریt به دو صورت مستقل و وابسته ) و کیفی (مصاحبه , مشاهده , پرسشنامه ) استفاده شده است. نتایج بخش کمی که در این مقاله عرضه می شود نشان دهنده تفاوت معنادار بین دوگروه آزمایش وکنترل بوده و حاکی از این است که با استفاده از رویکرد کل نگرسیر درمان بهتر و سریع تر طی شده و احتمال مشکل عود به شرط یک سال پیگیری کمتر خواهد بود.